Nie istnieje w medycynie jedna ogólna definicja pojęcia opisującego zaburzenia regulacji oddychania. Z racji faktu, iż istnieje bardzo wiele jej form, odmian i przyczyn, nie można było dokonać żadnego medycznego uogólnienia. Można jednak pokusić się o pewnego rodzaju wyszczególnienie najbardziej znanych objawów tego schorzenia i określić, na czym ono polega.

   Zaburzenia oddechu to sytuacja, gdy czynności (mechanizmy) oddechowe nie dostarczają do organizmu (a dokładnie do krwiobiegu) tlenu w ilości niezbędnej do prawidłowego jego funkcjonowania. Jeśli tlenu jest za mało, w stosunku do zapotrzebowania na niego dla poszczególnych narządów- człowiek może umrzeć dosłownie w ciągu kilku minut.

   Istnieje bardzo wiele przyczyn zaburzeń procesu oddychania. Podczas oddychania nasza klatka piersiowa ciągle zmniejsza lub zwiększa swą objętość, stąd też wszelkie nieprawidłowości w budowie anatomicznej czy też urazy klatki piersiowej mogą być przyczyną występowania trudności w oddychaniu. Do najważniejszych i tych najczęściej występujących przyczyn zaburzeń związanych z oddychaniem należą: nieprawidłowa praca przepony (uciskanie), deformacja klatki piersiowej, deformacje krtani, obrzęk, niedotlenienie, choroby (zapalenie oskrzeli, płuc, astma), itp. Do pogłębienia tych zaburzeń przyczynić się również mogą między innymi: leżąca pozycja ciała chorego (mniejsza objętość oddechowa), skolioza, uciskanie przepony spowodowane zbyt obfitymi posiłkami, itp.

   Główne symptomy zaburzeń oddechowych to przede wszystkim: kaszel, gorączka, zalegająca wydzielina, zadyszka, nerwowość, trudności w przebudzeniu się, zaburzenia snu, „dziwny” zapach z ust, itp. Jeśli w naszym przypadku występuje któryś z nich- warto udać się do lekarza rodzinnego i sprawdzić, czy przyczyną tych dolegliwości jest zwykłe przeziębienie, czy też choroba ma poważniejsze podłoże.

  Zaburzenia oddechowe mogą przez długi czas pozostać niezauważone i nierozpoznane, nawet przez samego chorego. Odnosi się to szczególnie do przewlekłych chorób mięśni- organizm często przystosowuje się do zaburzeń oddechu, a zapotrzebowanie na tlen dostarczany do mięśni spada wraz z rozwojem choroby. Dlatego też nie wolno lekceważyć nawet najmniejszych objawów wskazujących na możliwość wystąpienia dolegliwości oddechowych, gdyż mogą być one pierwszym symptomem dużo poważniejszych chorób. Trzeba pamiętać, iż pierwsze objawy choroby łatwiej jest leczyć, niż ostatnie jej stadium.