Ostry nieżyt nosa jest chorobą błon śluzowych i zatok przynosowych wywołana najczęściej przez wirusy. Rozwojowi tej choroby sprzyja przeziębienie prowadzące do ogólnego osłabienia organizmu, co z kolei sprzyja zakażeniu wirusem.

Do samego zakażenia w większości przypadków dochodzi droga kropelkową przy kontakcie z osoba chorą.
Przebyta choroba nie daje trwałej odporności  i w okresie zmieniających się warunków atmosferycznych może nastąpić jej nawrót.

Objawy.
Pierwszymi objawami są: ogólne uczucie zmęczenia, bóle głowy (na początku lekkie), drapanie w nosie i gardle.  Po dwóch dniach pojawia się bardzo obfita wydzielina wodnista i uczucie zatkania nosa (wskutek obrzęku błony śluzowej). Upośledzony jest smak i węch. Przy nieżycie nosa również często występuje opryszczka.  Większość z wymienionych powyżej objawów po kilku dniach ustępuje, a wydzielina robi się znacznie bardziej gęsta i ropna.

Powikłania.
Może wystąpić zapalenie gardła, zatok przynosowych, krtani, oskrzeli i ucha środkowego.

Leczenie.
W pierwszym okresie choroby zalecamy gorące kąpiele, moczenie stóp w ciepłej wodzie, picie dużej ilości gorących płynów oraz zażywanie polopiryny, witaminy C, preparatów wapniowych. Należy również stosować krople do nosa obkurczające błony śluzowe, tych jednak nie należy stosować dłużej niż 5 dni.
Należy pamiętać  na wydmuchiwaniu na przemian raz jednej, raz drugiej dziurki nosa. Nie należy dmuchać naraz z obu dziurek, ponieważ wydzielina może dostać się do trąbki słuchowej ucha środkowego.

Nieżyt nosa może towarzyszyć niektórym przewlekłym chorobom ogólnym (choroby nerek, cukrzyca, niewydolność krążenia, niewydolność tarczycy, chorobą przenoszonym droga płciowym oraz innym zakaźnym (odra, grypa, płonica, ospa wietrzna, koklusz)).