Jedną z najczęstszych chorób układu kostnego jest tzw. zanik kostny, nazywany inaczej osteoporozą. Określenie to pochodzi od dwóch słów: greckiego osteon - kość, oraz łacińskiego porus czyli otwór, ubytek. Osteoporoza (zanik kości) charakteryzuje się zmniejszaniem się masy kostnej i zaburzeniami jej mikroarchitektury, na skutek czego dochodzi do zwiększenia łamliwości kości i powstawania wielu poważnych urazów i złamań. Określana jest żartobliwie jako choroba, w której jest „za mało kości w kości”. Objawia się tym, iż kość staje się krucha i porowata- taki stan jest wynikiem zachwianej równowagi pomiędzy tworzeniem nowej kości a usuwaniem starej. Jest chorobą przewlekłą, która rozwija się na przestrzeni wielu lat. W wielu przypadkach nie występują żadne objawy tego zaniku. Choroba bywa często zdiagnozowana dopiero przy wystąpieniu niespodziewanego złamania lub ostrych bólach pleców.
Wyróżniamy dwa zasadnicze rodzaje osteoporozy:
 miejscowa,
 uogólniona.
   Najczęściej na osteoporozę chorują ludzie w starszym wieku- głównie kobiety. Można z nią walczyć, jeśli zostanie odpowiednio wcześnie wykryta i leczona.

PRZYCZYNY POWSTAWANIA ZANIKU KOSTNEGO
   Istnieje bardzo wiele przyczyn zaniku kostnego. U każdego chorego na osteoporozę może wystąpić inny zestaw przyczyn wywołujących tę chorobę. Do najważniejszych i najczęstszych z nich należą: menopauza (szczególnie u kobiet), podeszły wiek,  uwarunkowania genetyczne (podobne schorzenia w rodzinie),  niedobór witaminy D3 i wapnia, palenie papierosów, mało aktywny (siedzący) tryb życia, schorzenia narządu ruchu (choroby zwyrodnieniowe i zapalenie reumatoidalne stawów),  długotrwałe zażywanie niektórych leków,  współwystępowanie innych chorób (np.: schorzeń wątroby i nerek),  zła dieta,  itp.

SKUTKI OSTEOPOROZY
   W początkowej fazie choroby nie odczuwa się zmian zachodzących w kościach. Przeważnie dopiero w momencie, gdy uszkodzenie kości (odwapnienie) jest już dość znaczne i gdy pojawia się przewlekły, ciężki do zniesienia ból osteoporotyczny, zauważa się tę chorobę. Często ból ten bywa lekceważony przez chorego. W zaawansowanej chorobie kości stają się coraz bardziej podatne na złamania- nie tylko te spowodowane na przykład upadkiem, lecz również te, które pojawiają się bez wyraźnej przyczyny (złamania samoistne).
Najczęściej złamaniom ulegają: kręgosłup, żebra, kości nadgarstka, kość ramienia,miednica,itp.