Hipotermia (przechłodzenie organizmu) to stan, który spowodowany jest zbyt szybkim ochładzaniem się organizmu w stosunku do jego zdolności wytwarzania ciepła. Temperatura ludzkiego ciała spada wtedy poniżej minimalnej dopuszczalnej wartości, jaką jest 36°C. W stanie przechłodzenia organizmu zwolnieniu ulegają wszystkie procesy życiowe- zaburzając pracę mózgu i serca. W przypadku zaawansowanej hipotermii bezpośrednim jej skutkiem może być śmierć.

    Objawy hipotermii, zwłaszcza w pierwszym jej stadium, nie są charakterystyczne tylko i wyłącznie dla tego stanu. Podstawowym objawem są dreszcze. Organizm w ten właśnie sposób broni się przed utratą ciepła, próbując wygenerować go trochę podczas ruchu. Gdy dreszcze ustaną (a temperatura nadal będzie zbyt niska, lub nawet będzie spadać) oznacza to, iż stan, w jakim się znajdujemy, jest naprawdę poważny. Organizm dosłownie opada z sił. Najpierw odczuwalne jest to w miejscach (członkach), które były najbardziej narażone na wyziębienie (na przykład dłonie, stopy). Po pewnym czasie zziębnięte ciało zaczyna drętwieć i pojawiają się bolesne skurcze. Im bardziej temperatura spada- tym bardziej bolesne i niebezpieczne stają się te dolegliwości.

    Przyczyny wychłodzenia mogą być różne. Najczęściej hipotermia jest wynikiem przebywania w bardzo zimnej wodzie przez znaczny okres czasu. Zimna woda bardzo szybko wyziębia organizm, który jest się w stanie przed tym bronić jedynie chwilowo. Średni czas przeżycia w wodzie o temperaturze około 15 stopni Celsjusza to jedyne dwie godziny (plus minus, w zależności od indywidualnej odporności człowieka). Natomiast spadek o każde pięć stopni zmniejsza ten czas aż o połowę. (przy temperaturze -1 stopni przeżyjemy jedynie 15 minut).

    Zasadniczo wyróżnia się tak zwane cztery stopnie wychłodzenia- każdemu z nich towarzyszą określone objawy. Gdy temperatura spada do 34 stopni Celsjusza występują łagodne objawy wyziębienia takie jak wspomniane wcześniej dreszcze, dezorientacja, zmarznięte ręce i nogo oraz ogólne osłabienie. W tym stadium jeszcze sami jesteśmy sobie w stanie pomóc, po prostu próbując się za wszelką cenę rozgrzać. W kolejnym, w którym występują objawy umiarkowane, nie jesteśmy już w stanie tego zrobić. Temperatura spada wtedy nawet do poziomu 30 stopni. Występują wtedy wszystkie objawy ze stadium łagodnego (o dużo większym nasileniu), a ponadto wyziębiony człowiek zatraca poczucie czasu i rzeczywistości, zachowuje się apatycznie i cierpi na różnorodne bóle spowodowane zimnem. Spadek temperatury ciała w granicach 28-30 stopni Celsjusza świadczy o bardzo złym stanie ofiary. Pojawiają się ostre objawy: usztywnienie mięśni, postępująca utrata świadomości oraz wszystkie poprzednie- nasilone do granic wytrzymałości. W dodatku osoba poszkodowana swoim wyglądem i zachowaniem przypomina osobę pijaną (stąd też tak wiele słyszy się o osobach, które zamarzły zimą w parku, bo nikt im nie udzielił pierwszej pomocy myśląc, iż był to po prostu jakiś pijak). Temperatura poniżej 28 stopni to już stan krytyczny dla naszego organizmu. Poszkodowany znajduje się wtedy w stanie przypominającym śmierć- nie można wyczuć oddechu, źrenice nie reagują na światło, siniejącą skóra i całkowity brak świadomości mogą sprawić, iż chory zostanie uznany za zmarłego. W tym stadium można jeszcze próbować odratować poszkodowanego. Dopiero gry temperatura jego ciała spadnie poniżej 24 stopni- nic już nie można zrobić.
   Umiejętne rozpoznawanie objawów wyziębienia organizmu jest niezbędne do udzielenia właściwej pomocy poszkodowanemu. Nie wolno zapominać o tym, by wychłodzony organizm ogrzewać stopniowo, izolując go przede wszystkim od źródła zimna.